არ გამიმართლა ცხოვრებაში, გავჩნდი და ვკვდები.ხან ფრთები მადგას ანგელოზის, ხან კიდევ რქები,
ყურს აღარ ვუგდებ რას ამბობენ ამაზე სხვები,
მე ხომ ისედაც სულ ყველაფერს ნელ-ნელა ვხვდები.
მიექანება ცხოვრება ჩემი სიზმრისკენ თითქოს
და ეს სიზმარივიცი, სულაც არ არის კარგი,
ცუდი ძაფებით შევიკერე სულის სამოსი,
ხასიათისაც ალბათ ცუდი ავიღე თარგი.
დანაცრებულა გულში ცეცხლი მომდევნო წამის,
გარეთ კი ჩუმად სილამაზე, ყვავილი ყვავის,
ბევრჯერ ვეცადე აღმედგინა ჩემს სულში ბზარი
როცა მესმოდა როგორ რეკდა ტაძარში ზარი.
უგნურებაა იმისი თქმა რასაც განვიცდი,
მაგრამ ვერ ვუძლებ მე და გტოვებთ, ვტოვებ ცხოვრებას.
ადამიანი მაშინ კვდება, როცა ატყუებს
თან სხვას კი არა, თვით საკუთარ გულს და გონებას.
No comments:
Post a Comment